वा. न. सरदेसाई

वृत्त : राधा गण :गालगागा गालगागा गालगागा गा   मी असा दिसलो , तरी नाही तसा मी फक्त झालो ह्या जगाचा आरसा …

मला हवंय् एक रान माझं असं एक रान . . !   एक मस्ताना पक्षी होणं दाणे बिया फळं खाणं रुजवीत जाणं …

रानाकडे बघताना , उन्हाचं स्मित हवं रानापाशी बोलताना बन्सीचं गीत हवं . .   रानासोबत खेळताना, झर्‍याचे पाय हवेत . . रानशब्द …

मुकेपणालाही इथे अर्थ असतो रानवठ्यात !   इथे , पक्ष्यांनी बोलायचंय् वार्‍यानं गुणगुणायचंय् उन्हानं हसायचंय् पाऊसधारांनी नाचायचंय् . .   आकाशानं विचारायचंय् …

एक अजस्त्र काळं पान आकाशातून गळून पडावं , तसा सार्‍या रानावर सांजकाळोख दाटतो . .   . . रातकिड्यांच्या किर्रर्र आवाजानं रानसुद्धा …

रानापासून मी खूप काही घेतलंय् . . — रानासारखं मोठं मन नसतं घराचंही !   जसं पेरावं तसं उगवतं रानात .   …

निळं आभाळ हिर्व्यागर्द रानाशी बोलत होतं . .   : तुझ्या सावलीदार अंगणात चुकार गुरूं थकून भागून बसलं आहे , कास भरू …

रान देऊळ देऊळ जित्या खांबांवरी उभे डोंगराच्या मंदिलात हिर्व्या तुर्‍यावाणी शोभे . .   ढेकळाच्या मुठींमधे बुक्का गुलाल मावेना नाचे वारकरी वारा …

त्या फांदीवर पिवळीजर्द पानं होती . . तशी काही हिर्वीकंच ! किरमिजी . . सोनेरी पोपटी . . शेंदरी नवी पानं चुळबुळ …

निष्पर्ण मन घेऊन रानात शिरलो रानाला म्हणालो , ‘ मी झडलोय उपाय सांगशील ? ‘   रान हसलं . मान डोलावून त्यानं …

अक्षरगणवृत्त : देवप्रिया गण : ( गालगागा x ३ ) + गालगा   वाजली त्यांचीच तोंडे , फक्त मी होतो मुका . . …

हिर्व्या रानात पानांत फुलं चांदण्याची आली आभाळात पुनवेची आज कूस उजवली . .   दाटे , असूयेच्या पोटी मनी गडद अंधार शुभ्र …

समोर जाळी – झुडपं बसकण मारून बसलेली . . ओणवी – उभी झाडं अंगाखांद्यांवर रेललेली गुंतताना कललेली . .   झरा चार्‍यावर …

इवली वाडी . . रानझाडी . . रानझाडीत सुरेख माझं घर कौलारू . . मंगलोरी पंखांच !   – – लहानपण पाखरागत …

मी जसजसा रानापाशी जातो , तसतसं सारं रानच भिनत जातं माझ्यात ! शरीरमाती आतल्या आत कुठेतरी कालवली जाते . . रोमांकुरत आभाळमिठीत …