रान देऊळ देऊळ . .
रान देऊळ देऊळ
जित्या खांबांवरी उभे
डोंगराच्या मंदिलात
हिर्व्या तुर्यावाणी शोभे . .
ढेकळाच्या मुठींमधे
बुक्का गुलाल मावेना
नाचे वारकरी वारा
भुई आकाश पुरेना . .
वेळूबनात सनई
उधळीते नादरंग
घरट्यांत चोचीवर
किलबिलती अभंग . .
— मेघ होऊन सांडतो
विठू सावळा सावळा
सार्या जगाचा संपतो
त्याच्या प्रसादे उन्हाळा !
—————————————
कवी : वा. न. सरदेसाई
प्रतिक्रिया टाका
प्रतिक्रिया पाठवण्यासाठी आत जा