मी चित्रकार आगळा ..

चित्रकलेतुन करी साजरा रंगांचा सोहळा
मी चित्रकार आगळा ..

 

जमवियले मी मातीचे कण
उजेड वारा नभात हिंडुन
चिरंजीव रंगांसाठी मी
पाउसही वेचला . .

 

कोषांतच फुलपाखरे नवी
मिटलेली मी कळी रंगवी
बीजाचे अंतरंग झालो
चितारून मोकळा . .

 

मुक्त खेळतो रंगसप्तमी
रंग तरीही झाला न कमी
चराचरावर फिरतो माझा
अहोरात्र कुंचला . .

 

तरंगणारे . . उडते . . झुलते
रंग दिले मी कुणा बदलते
परि, न माणसाच्याच मनाचा
रंग साधला मला . .

 

 

वा. न. सरदेसाई

Written by

" काव्य " हे सारस्वतांचे एक वाड्ःमयीन शक्तिपीठ आहे . दुर्गा , अंबा , चंडी , काली , भवानी ह्या आणि अशा देवता जशा एकाच शक्तीची अनेक रूपे आहेत ; त्याचप्रमाणे गीत , अभंग, ओवी , मुक्तछंद , लावणी , पोवाडा , दोहा , गझल , रुबाई इ. विविध स्वरूपांतून कविता प्रकट होत असते . . . . . . देवतांतील देवत्व आणि कवितांतील कवित्व ह्यांच्यात तत्त्वतः फरक नाही ; म्हणून भाविक आणि रसिक ह्यांच्यामधील आंतरिक नाते हे मुळात मनोगम्य असल्याने आध्यात्मिक नातेच आहे ! - वा . न. सरदेसाई

प्रतिक्रिया टाका