तुझ्याचसाठी किती भोगते

तुझ्याचसाठी किती भोगते
विरहाचे वनवास
राया, मला जवळी तूच हवास !

 

तुझी काढता गोड आठवण
अंगावरती फुलते यौवन
वाटेवरती तुझ्या पसरला
मदनफुलांचा वास !

 

दरवाजावर थाप वाजते
वाजे पाउल, मन बावरते
उठून बघते . .अंगणदारी
उरतो केवळ भास !

 

तुझ्या मिठीचा अधीर विळखा
मस्त असावा मनासारखा
हळूच व्हावा सैल अखेरी
रात्रीच्या प्रहरास !

 

 

वा. न. सरदेसाई

Written by

" काव्य " हे सारस्वतांचे एक वाड्ःमयीन शक्तिपीठ आहे . दुर्गा , अंबा , चंडी , काली , भवानी ह्या आणि अशा देवता जशा एकाच शक्तीची अनेक रूपे आहेत ; त्याचप्रमाणे गीत , अभंग, ओवी , मुक्तछंद , लावणी , पोवाडा , दोहा , गझल , रुबाई इ. विविध स्वरूपांतून कविता प्रकट होत असते . . . . . . देवतांतील देवत्व आणि कवितांतील कवित्व ह्यांच्यात तत्त्वतः फरक नाही ; म्हणून भाविक आणि रसिक ह्यांच्यामधील आंतरिक नाते हे मुळात मनोगम्य असल्याने आध्यात्मिक नातेच आहे ! - वा . न. सरदेसाई

प्रतिक्रिया टाका